نقش فعالیت بدنی بر شاخص های استرس اکسیداتیو پلاسما و گلبول قرمز خون در مردان بالغ

چکیده مقدمه: آمینوتیول های پلاسما و گلبول قرمز خون به ترتیب به عنوان شاخص استرس اکسیداتیو و تندرستی استفاده می شوند. سطح فعالیت بدنی هر فرد با اثرگذاری بر میزان تولید گونه های فعال اکسیژن و نیتروژن و یا توانایی دفاع ضداکسایشی بدن منجر به تندرستی یا بیماری فرد می گردند. هدف: مقایسه تاثیر سطوح مختلف فعالیت بدنی بر وضعیت آمینوتیول های پلاسما و نسبت گلوتاتیون احیا به گلوتاتیون اکسیده درون گلبول قرمز در مردان بالغ مواد و روش ها: سی نفر از افراد با سطح فعالیت بدنی بالا، متوسط و افراد با سطح فعالیت بدنی پایین با میانگین سنی 72/1±10/21؛ 88/1±70/21 و 44/1±10/20 سال به صورت تصادفی انتخاب شده و در 3 گروه مطالعه شدند. مقادیر گلوتاتیون احیا و اکسیده گلبول های قرمز و پلاسما، مقادیر پلاسمایی سیستئین و سیستین و نیز سطح سرمی آنزیم کراتین کیناز در نمونه خونی اندازه گیری شد. نتایج: بالاترین نسبت گلوتاتیون احیا به اکسیده درون گلبول قرمز و پلاسما و نسبت سیستئین به سیستین پلاسما مربوط به گروه مردان با سطح فعالیت بدنی متوسط بود. گروه مردان با سطح فعالیت بدنی بالا نسبت گلوتاتیون احیا به اکسیده درون گلبول قرمز کمتر از گروه مردان با سطح فعالیت بدنی متوسط داشتند. مقادیر سرمی آنزیم کراتین کیناز سه گروه تفاوت معنی دار نداشت. نتیجه گیری: وضعیت آمینوتیول های پلاسما و گلبول قرمز وابسته به سطح فعالیت بدنی افراد است. فعالیت بدنی با شدت متوسط با کاهش استرس اکسیداتیو در حفظ سلامت فرد مهم است در حالی که فعالیت بدنی با شدت بالا و پایین به دلیل افزایش استرس اکسیداتیو فرد را مستعد بیماری می کند.